woensdag 2 juni 2010

MEEGEVOERD

Verward kijk ik om me heen: waar is iedereen? Geen kip te bekennen op het perron, hoe kan dat nou? Waar is de trein? Ik kijk op de stationsklok en zie wat er aan de hand is: het is tien over acht in plaats van acht uur. De trein is al een paar minuten geleden vertrokken. Mijn horloge staat op achter! Wat dom, hoe heb ik dat nu kunnen doen en hoe komt het dat ik er geen erg in heb gehad.
Ik ga er maar bij zitten, pak mijn krant uit de tas en lees. Het boeit me niet, ik blader snel door naar het eind. Na een minuut of vijf arriveert de trein, ik stap in, ga zitten, berg de krant op en staar. 'Nou, dit is het dan', denk ik, 'daar gaan we weer. Boemelen tot aan CS, daar moet ik nu noodgedwongen overstappen op de tram want ik mis mijn aansluitende trein. Ik zal veel te laat komen.' Eigenlijk interesseert het me helemaal niks. Dit is niet belangrijk, voel ik, er is geen ruimte in mijn hoofd om hierover te piekeren.
En ik denk aan mijn zoon, zo ver weg. Voor hem is het nu middag. Ik zie hem voor me: hij loopt door de stad, tussen de mensen, alleen nu, zonder ons. Mijn ogen prikken, snel zet ik mijn zonnebril op, peuter een snoepje uit het rolletje en stop dat in mijn mond. Mijn ademhaling komt weer tot rust. Ik duw mijn rug tegen de leuning, plant mijn voeten op de vloer en adem in, adem uit. Adem in, adem uit.... kijk zonder te zien. Verstolen veeg ik een traan weg.
Op CS dwaal ik wat rond, wacht zonder nadenken op een trein die niet komt, net zolang totdat ik me realiseer dat ik iets niet goed doe. Rustig verlaat ik het perron, koop een kaartje, loop naar de trams, stap in en laat me meevoeren door de stad.

3 opmerkingen:

  1. In je hoofd ben je nog niet thuis. En dat begrijp ik maar al te best! Liefs..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik hoop eigenlijk dat het nooit meer goed komt, als je begrijpt wat ik bedoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @@ Henry, in mijn hoofd en met mijn hart...
    Roer, ik begrijp wat je bedoelt :-)

    BeantwoordenVerwijderen