zondag 28 maart 2010

LILA BAKT TAART

Met een schok schiet Lila wakker! Wat hoort ze! Gespannen luistert ze naar de geluiden uit de slaapkamer van haar vader en moeder. Hun bed kraakt dat het een lieve lust is. 'Mmm', denkt Lila, 'ik geloof dat ze een feestje aan het bouwen zijn.'
Stil glijdt ze uit bed, schiet met haar voeten in haar sloffen en trippelt naar beneden. Daar weet ze een kast vol heerlijkheden. Verse eieren, room, suiker, gewelde vruchten, meel, roomboter en allerlei bakjes vol heerlijk geurend klein spul. Ze zet de oven alvast aan, klimt op de stoel en vindt in de kasten en lades wat ze zoekt: kommen, mixer, lepels, mesje, maatbeker en slagroomspuit. 'Laat mij maar mamma Lala, laat mij maar die taart maken, dat kan ik best wel,' denkt ze en gaat aan de slag. 'Wat zal pappa blij zijn', denkt Lila terwijl ze de taartbodem in de oven schuift. De geklopte room zet ze in de ijskast. 'Zo, een klein uurtje wachten en dan kan ik de taart versieren. Even slapen nog... '
Als haar moeder 's ochtends de keuken binnenkomt vindt ze Lila, slapend aan de keukentafel. In de oven staat de inmiddels afgekoelde taartbodem. 'Schatje, wakker worden, kom, dan maken we samen de taart af. Voor pappa.'

Geschreven ihkv het thema 'proberen' Writing on Wednesday WOW http://aline21.web-log.nl/aline21

vrijdag 26 maart 2010

SONOOR

Op de radio klinkt muziek, heel zachtjes. Rustig luidt de presentator elk nieuw nummer in. Zijn stem is prachtig, vindt Lila. Sonoor. Het doet haar soezen.
Ze schikt nog een kussen onder haar hoofd en roept de kat bij zich. 'Kom maar schatje, lekker bij me slapen. Kom!' Spinnend nestelt Snor zich tegen haar aan en Lila's ogen vallen al snel toe. Ze slaapt maar ook weer niet, vlakbij hoort ze de muziek! Dichtbij en toch ver, ver weg.
Ze droomt over de presentator. Hij zingt, speciaal voor haar, zwoel en langzaam, met veel lage tonen. Lila ademt dieper en dieper. Nu zakt ze helemaal weg.
Plotseling springt Snor van de bank en loopt naar de presentator. Ongegeneerd fleemt ze langs zijn benen. Teder aait hij over haar rug, fluistert iets en als hij daarna naar buiten loopt, wandelt ze met hem mee. 'Hé hé, dat is de bedoeling niet', roept Lila! 'Kom Snorrevrouwtje, kom... kom terug.'
Buiten gekomen ziet ze de twee heel in de verte. Met opgeheven staartje trippelt Snor naast de presentator. Samen verdwijnen ze achter de horizon. 'Hij heeft haar meegenomen! Nee', gilt Lila en schiet wakker.
Verstoord kijkt Snor op terwijl Lila rechtop gaat zitten. Behoedzaam zet ze het kleine ding op de vloer, stampvoet zo snel ze kan naar de radio en schopt 'm uit! 'Kom poes, kom maar, krijg je zoetemelk van het vrouwtje.'

zondag 21 maart 2010

TIKTAKKLIKKERDEKLAK

Tiktik taktak doen haar hakjes. 'Wat klinken ze toch mooi', denkt Lila. 'Heerlijk om ze weer te kunnen dragen. Okay, mijn laarzen maken ook geluid, iets van dakdakdikdikdakdik.... maar dit geluidje is veel.... uhm veel frêler, zo heerlijk lente-achtig. Ik ben blij dat ik nog een kwartier mag lopen.'
Als ze de straat oversteekt, voelt ze dat ze wordt bekeken. Ze zwaait haar haar naar achter, wiegt een heel klein beetje extra met haar heupen en hoort dat haar hakjes op de kinderkopjes net iets anders klikkerdeklakken. Een automobilist geeft uiting aan zijn bewondering, toetert voluit als hij optrekt. Lila glimlacht en loopt naar de bloemenstal. Ze ziet een prachtig boeket, roze gemengd met wit en zachtgeel. 'Dat zal ze mooi vinden, m'n oma', zegt ze tegen de verkoopster en rekent af.
En daar tikttakt Lila verder, op haar frêle lente-hakjes. Ze staan echt prachtig onder haar lentejurk.

vrijdag 19 maart 2010

TAXIRIT

'Wat een heerlijk weer, hè?' zegt ze. 'Ja', antwoordt hij, 'eigenlijk hebben wij behoefte aan storm en regen, wij!' 'Hè?', denkt ze, 'wat zegt hij nu? Oh, wil hij het over zijn vaderland hebben? De droogte daar? Pfff, geen zin in hoor, in verhalen over behoefte aan regen' en ze kijkt uit het raam. Buiten ziet ze Krokussen, Narcissen en roze bloesem.
De chauffeur naast Lila stuurt zwijgend verder en remt voor het stoplicht. Als ze stilstaan waagt ze opnieuw een kans. 'Pff, jarenlang wilden we sneeuw, mopperden we dat het nooit sneeuwde. Nou, deze winter hebben we genoeg sneeuw gehad voor de komende tien jaar. Iedereen is blij met de lente!' Glimlachend kijkt ze hem aan. Hij lacht terug, een scheef lachje. 'Ja, ja', zegt hij en trekt op. Hij brengt Lila en haar collega's naar de oostkant van de stad. Als ze er zijn, blijft hij wachten in de taxi.
Wanneer ze na een uur werkbezoek terugkeert naar de auto, schrikt hij wakker. 'Hé', lacht ze, 'lag je te mediteren?' Beschaamd kijkt hij haar aan. 'Nee, nee, ik was al om drie uur vannacht mijn bed uit, moest vroeg werken.' Lila gaat weer naast hem zitten. Ze laat de chauffeur met rust, praat niet meer. Als hij even later het groene licht niet opmerkt, tikt ze hem zachtjes op zijn arm. Buiten bloeien bloemen.

donderdag 18 maart 2010

APPELTAART

Tegenover me zit een Mongool, een vrouw. Ze oogt begin dertig, heeft slagen in haar korte donkerblonde haar en blozende wangen. Ze is op weg naar Amsterdam, net als ik.
Dromerig staart ze voor zich uit. Naast haar op de bank staat een plastic bak met doorzichtig deksel. Daaronder zie ik partjes appel, bestrooid met kaneel, een handvol krenten vermengd met kruim. Een appeltaart. Zelfgemaakt. Ze gaat op visite, dat is duidelijk.
Ik begluur haar via het raam. Ze blijft staren, langs mij heen, kijkt zonder te zien. Niemand vraagt haar de taart weg te halen, terwijl het vol stroomt met forenzen. Parmantig staat hij daar een zitplaats in te nemen.
Als we er zijn, staan we op en knopen onze jassen dicht. Even denk ik dat ze 'm vergeet, de appeltaart. Maar nee, als ze haar jas dicht heeft pakt ze hem met twee handen op en loopt er heel voorzichtig mee naar de uitgang.

zondag 14 maart 2010

KANTELMOMENT

'Pak die plant even, ja! Nee, die plant! Niet die bloemen!' Verward legt Lila de bloemen terug in het mandje achter de rugleuning en geeft de plant aan de vrouw. Die draait zich onmiddellijk om en rijdt een stukje naar voren. Ze gaat afrekenen. Dat duurt bij haar wat langer want ze moet het vanuit haar scootmobiel doen. Achter haar wacht Lila. Onderwijl belt de cassiere en direct rent een collega van haar naar de kassa. 'Zo', zegt de vrouw en duwt hem haar tas in zijn handen. 'Doe eerst maar de aardappelen, die moeten onderop. Daarna het brood. Kleine dingetjes bovenop.' Gelaten volgt hij haar orders op.
'Wacht, geef maar', biedt Lila aan, 'ik zet de tas wel achterop.' Terwijl de vrouw richting deur zoeft, hangt Lila de tas aan de kar. Vlak voordat ze de drempel bereikt, springt ze achterop. Door de opwaartse druk van de drempel en de plotselinge gewichtstoename achter, kantelt de kar. Achterover. Lenig als een kat springt Lila net op tijd weg en rent de deur uit. Ze hoort de vrouw krijsen, heel lang, zo te horen helpt niemand haar, helemaal niemand.

donderdag 11 maart 2010

BURLESK

'Ik ga!', roept oma vanuit de gang. 'Dag omie!', roept Lila terug, 'doe je wel je sjaal om?! En je hoed op?! Je warme bontmuts?! Er staat in de krant dat het nog koud is, het vriest!' 'Kan niet', roept oma, 'want het regent.' Lila kijkt naar buiten. 'Verhip, je hebt gelijk, het regent dat het giet!'
'Gelukkig heb ik mijn regenkapje ook in mijn tas, Lila my dear!' Na een minuut of wat slaat de deur dicht. En daar gaat oma, met haar nylon doekje om haar bruine bonten muts. 'Burlesk', mompelt Lila maar ze moet toch giechelen als ze haar oma zo over straat ziet lopen.

zaterdag 6 maart 2010

SKRIEBEL


Als meisje zeurde ze zodra de eerste lentezon scheen. Hoe koud het ook was, zij wilde zonder maillot buiten spelen. In kniekousen met een jurk erboven. 'Toe mam, toe! Het is toch voorjaar? Al mijn vriendinnen mogen al met kniekousen, zonder maillot.' 'Nee', zei haar moeder steevast. 'Kind, het is nog veel te koud. Drie graden boven nul. Bovendien heb jij geen spek op je benen, skriebel dat je d'r bent.'
Stampvoetend verdween ze dan weer naar buiten, naar haar vriendinnen, waarvan sommigen triomfantelijk rond renden in kniekousen. 'Mag je niet?' vroegen ze. 'Nee, mijn moeder zegt dat ik een skriebeltje ben.'

Deze lentedag is ze jarig. En de zon schijnt! En ze wordt 18, vanmiddag om drie uur is het zover. Op dat uur is ze geboren. Om kwart voor drie rent ze naar boven en kleedt zich om. Haar maillot en wollen jurk laat ze vallen daar waar ze ze uittrekt. De broderie jurk hangt al weken in de kast! Die heeft ze speciaal gekocht voor vandaag. Snel trekt ze hem aan. Haar voeten steekt ze in elegante sandaaltjes. Met de hoed van oma op verschijnt ze in de tuin, daar waar al haar vriendinnen wachten. Allemaal met blote benen onder een jurkje. 'Gefeliciteerd, Skriebel!' roepen ze in koor. Met je verjaardag en met je blote benen!