Lieve Illalila-lezers. De komende maand blog ik op http://ChinaDali.blogspot.com ChinaDali is een blog waarop ik samen met Ruut en Koen schrijf over ons verblijf in China maar vooral ook over de ontmoeting met mijn oudste zoon Kenshi Jop.
In juni kom ik hier weer terug.
vrijdag 30 april 2010
zaterdag 24 april 2010
DEVOTIE
Vertederd kijkt Lila naar de jongens voor het altaar. 'Wat prachtig', denkt ze, 'wat een hemelse stemmetjes nog.' Haar neefje staat midden vooraan. Dat is vanwege zijn stem en ook omdat hij klein is. De grotere jongens hebben zwaardere stemmen. Die staan achteraan.
Ze probeert hem tussen de andere stemmen uit te horen. Het lukt haar niet. 'Ach, straks is zijn solo', denkt ze en ontspant. Haar blik verplaatst zich. Bloemen ziet ze, veel bloemen en kaarsen, grote kaarsen. En een beeld van Maria met het kindje Jezus... 'Wat kijkt ze liefdevol', denkt Lila. Vol aandacht bestudeert ze de gezichtsuitdrukking. Er verschijnt een moederlijke glimlach op Lila's gezicht. Zelf merkt ze het niet maar haar neefje ziet het wel. Hij ziet hoe ze kijkt en zet zijn solo in. 'Voor Lila', denkt hij.
Plotseling hoort ze het: hij zingt! Haar neef. Zijn solo. Pas dan realiseert ze zich dat ze minutenlang gestaard moet hebben naar Maria. Lila vangt nog net zijn blik voordat hij weer naar de dirigent van het koor kijkt. Ze kijkt naar hem, naar haar neefje. En weer verandert haar blik...
Ze probeert hem tussen de andere stemmen uit te horen. Het lukt haar niet. 'Ach, straks is zijn solo', denkt ze en ontspant. Haar blik verplaatst zich. Bloemen ziet ze, veel bloemen en kaarsen, grote kaarsen. En een beeld van Maria met het kindje Jezus... 'Wat kijkt ze liefdevol', denkt Lila. Vol aandacht bestudeert ze de gezichtsuitdrukking. Er verschijnt een moederlijke glimlach op Lila's gezicht. Zelf merkt ze het niet maar haar neefje ziet het wel. Hij ziet hoe ze kijkt en zet zijn solo in. 'Voor Lila', denkt hij.
Plotseling hoort ze het: hij zingt! Haar neef. Zijn solo. Pas dan realiseert ze zich dat ze minutenlang gestaard moet hebben naar Maria. Lila vangt nog net zijn blik voordat hij weer naar de dirigent van het koor kijkt. Ze kijkt naar hem, naar haar neefje. En weer verandert haar blik...
donderdag 22 april 2010
UITSCHAKELEN
'Opgedonderd! Wegwezen nu! Vuile hoer!' De deur knalt, de ramen trillen in hun sponningen. Even blijf ik staan en staar naar de deur. Dicht is hij, gesloten. Ik kom er niet meer in hier. De boodschap is duidelijk. Als ik een stapje achteruit doe en door het voorraam naar binnen kijk, zie ik hem niet. 'Geen spoor. Misschien is hij naar boven of door de achterdeur vertrokken. De hond is er ook niet. Vast met hem mee naar buiten.'
Rustig wandel ik om het huis heen, open de poort en inspecteer via het achterraam of hij er echt niet is. De deur is los. Doodstil is het binnen. Het ruikt naar hond. Ze zijn aan het wandelen, nu weet ik het zeker. De hondenriem hangt niet aan het haakje.
'Verraders zijn het, alle twee', denk ik en vind wat ik zoek. Ik weet precies waar het staat. Bovenin het keukenkastje. De dop moet ik eerst indrukken, voordat ik 'm kan losdraaien. Zorgvuldig giet ik een scheutje in het water van de drinkbak en een paar druppels in de fluitketel. Dat moet genoeg zijn.
Buiten kom ik buurvrouw tegen en maak een praatje over het weer. Daarna wandel ook ik weg.
GESCHREVEN VOOR WOW, thema: 'uitschakelen'
http://aline21.web-log.nl/aline21
Rustig wandel ik om het huis heen, open de poort en inspecteer via het achterraam of hij er echt niet is. De deur is los. Doodstil is het binnen. Het ruikt naar hond. Ze zijn aan het wandelen, nu weet ik het zeker. De hondenriem hangt niet aan het haakje.
'Verraders zijn het, alle twee', denk ik en vind wat ik zoek. Ik weet precies waar het staat. Bovenin het keukenkastje. De dop moet ik eerst indrukken, voordat ik 'm kan losdraaien. Zorgvuldig giet ik een scheutje in het water van de drinkbak en een paar druppels in de fluitketel. Dat moet genoeg zijn.
Buiten kom ik buurvrouw tegen en maak een praatje over het weer. Daarna wandel ook ik weg.
GESCHREVEN VOOR WOW, thema: 'uitschakelen'
http://aline21.web-log.nl/aline21
donderdag 15 april 2010
HAAR VAN HAAR
Met smaak eet ze van haar spaghetti. De lange witte slierten zijn gelardeerd met een bruinrode saus van tomaat, ui, knoflook en rul gebakken gehakt. Vlakbij haar slaan golven tegen de stenen en af en toe voelt ze spettertjes zeewater over haar voeten kietelen... De wind is westelijk vandaag...
Tegenover Lila zit hij, Dimitri, de God van Sifnos. De hele middag al zag ze hem rijden op zijn motor en ja, ze weet, hij heeft elke dag een ander liefje. Maar vandaag is hij van haar. Om te beginnen eten ze samen. Lila trakteert.
Ze neemt een slokje koude witte wijn, wipt haar sandalettes los en duwt haar voeten tegen die van hem. Hij heeft zijn loafers uit. Zijn lach wordt net even breder. Behendig draait Lila weer een torentje op haar lepel en stopt het in haar mond. Terwijl ze kauwt en kauwt kijkt hij hoe ze eet.
Dan voelt ze het ineens! Een haar! Er zit een haar in haar mond! Met haar tong probeert ze het ding weg te krijgen. Het lukt niet! 'Oh my God', denkt Lila, 'niet in paniek raken nu. Los dit elegant op.' Ze tuit haar lippen en pakt de haar tussen duim en wijsvinger. En trekt en trekt.... er komt geen eind aan! Verbaasd kijkt ze naar de pikzwarte haar van bijna een meter lang. En slikt met grote weerzin haar hap door....
Als Dimitri wenkt, komt ze onmiddellijk, de serveerster. Ze gaat vlakbij hem staan, duwt haar billen naar achter, haar zwangere buikje naar voren en zet haar handen in haar zij. Ijzig hoort ze zijn tirade aan, schudt haar pikzwarte lange haar naar achter zodat het in een vloeiende lijn tot over haar billen valt. Met Lila's halfgevulde bord in de hand loopt ze terug naar de keuken. Dimitri steekt een sigaret op en doet zijn loafers weer aan.
Tegenover Lila zit hij, Dimitri, de God van Sifnos. De hele middag al zag ze hem rijden op zijn motor en ja, ze weet, hij heeft elke dag een ander liefje. Maar vandaag is hij van haar. Om te beginnen eten ze samen. Lila trakteert.
Ze neemt een slokje koude witte wijn, wipt haar sandalettes los en duwt haar voeten tegen die van hem. Hij heeft zijn loafers uit. Zijn lach wordt net even breder. Behendig draait Lila weer een torentje op haar lepel en stopt het in haar mond. Terwijl ze kauwt en kauwt kijkt hij hoe ze eet.
Dan voelt ze het ineens! Een haar! Er zit een haar in haar mond! Met haar tong probeert ze het ding weg te krijgen. Het lukt niet! 'Oh my God', denkt Lila, 'niet in paniek raken nu. Los dit elegant op.' Ze tuit haar lippen en pakt de haar tussen duim en wijsvinger. En trekt en trekt.... er komt geen eind aan! Verbaasd kijkt ze naar de pikzwarte haar van bijna een meter lang. En slikt met grote weerzin haar hap door....
Als Dimitri wenkt, komt ze onmiddellijk, de serveerster. Ze gaat vlakbij hem staan, duwt haar billen naar achter, haar zwangere buikje naar voren en zet haar handen in haar zij. Ijzig hoort ze zijn tirade aan, schudt haar pikzwarte lange haar naar achter zodat het in een vloeiende lijn tot over haar billen valt. Met Lila's halfgevulde bord in de hand loopt ze terug naar de keuken. Dimitri steekt een sigaret op en doet zijn loafers weer aan.
donderdag 8 april 2010
VERLANGEN
'China, Dali! Dali, China.' Als een mantra herhaalt Lila de woorden... met haar ogen dicht. Over een paar weken gaat ze! Ze vertrekt vanaf Amsterdam en na negen uur vliegen is ze in Being. Daar wacht ze een paar uur. Daarna vliegt ze naar Kung Min. En dan... daar, na die binnenlandse vlucht van vier uur, zal ze overstappen op de bus. Die brengt haar in zes uur naar Dali. Door de bergen, langs de rivier zal ze rijden. Steeds verder het binnenland in. Tot ze bijna bij Thailand is. Daar, aan de rand van een meer zo groot als half Nederland, ligt Dali. En in Dali , daar wacht hij. In een tempel. Daar ontvangt hij haar: Kenshi. De jongen die man werd. De man in het wit. De man met het halflange donkerblonde haar, zijn lijf gespierd als van een Puma door al het trainen. Wijs als een monnik is hij door meditatie en filosofie. 'China, Dali, Dali, China... Kenshi... ' Lila sluit haar ogen......
zaterdag 3 april 2010
PAASHAAS
Het is stil op het strand, ze is de enige, ziet Lila. 'Mooi, dan kan het wel even', mompelt ze en kleedt zich uit. Haar opgevouwen jurk verzwaart ze met een steen. Daarnaast plaatst ze haar hakjes. Haar bh en slipje doet ze in haar tas en ook die legt ze onder de boom.
Op haar gemak wandelt ze naar de branding, die vanwege de opkomende vloed wild en onstuimig is. 'Vannacht was het volle maan, dus het water stijgt snel en zal hoog komen', denkt Lila. Manmoedig wandelt ze door het ijskoude water tot het haar omsluit. Ze duikt onder. Als een meermin zwemt ze een stuk en juist als ze boven komt slaat een golf om. Genietend drijft ze mee om dan weer terug te zwemmen naar het diepe water. Ze heeft nog lang geen zin om er uit te gaan. Pas na een half uur drijft ze met de stroming naar het strand. Daar is het nog steeds leeg en stil. 'Mmm', denkt Lila, 'de kust is vrij, met recht,' en ze wandelt terug naar de boom waaronder haar spullen liggen. Net op tijd, want de vloed is op haar hoogtepunt, komt bijna tot de boom inmiddels. Dan ziet ze het! De steen is weg! Er ligt iets anders op haar jurkje. Een groot paasei ligt daar, prachtig versierd met een grote roze strik. Verbaasd kijkt Lila om zich heen. Het is nog steeds leeg en stil op het strand.
Op haar gemak wandelt ze naar de branding, die vanwege de opkomende vloed wild en onstuimig is. 'Vannacht was het volle maan, dus het water stijgt snel en zal hoog komen', denkt Lila. Manmoedig wandelt ze door het ijskoude water tot het haar omsluit. Ze duikt onder. Als een meermin zwemt ze een stuk en juist als ze boven komt slaat een golf om. Genietend drijft ze mee om dan weer terug te zwemmen naar het diepe water. Ze heeft nog lang geen zin om er uit te gaan. Pas na een half uur drijft ze met de stroming naar het strand. Daar is het nog steeds leeg en stil. 'Mmm', denkt Lila, 'de kust is vrij, met recht,' en ze wandelt terug naar de boom waaronder haar spullen liggen. Net op tijd, want de vloed is op haar hoogtepunt, komt bijna tot de boom inmiddels. Dan ziet ze het! De steen is weg! Er ligt iets anders op haar jurkje. Een groot paasei ligt daar, prachtig versierd met een grote roze strik. Verbaasd kijkt Lila om zich heen. Het is nog steeds leeg en stil op het strand.
Abonneren op:
Posts (Atom)
