SONOOR

Op de radio klinkt muziek, heel zachtjes. Rustig luidt de presentator elk nieuw nummer in. Zijn stem is prachtig, vindt Lila. Sonoor. Het doet haar soezen.
Ze schikt nog een kussen onder haar hoofd en roept de kat bij zich. 'Kom maar schatje, lekker bij me slapen. Kom!' Spinnend nestelt Snor zich tegen haar aan en Lila's ogen vallen al snel toe. Ze slaapt maar ook weer niet, vlakbij hoort ze de muziek! Dichtbij en toch ver, ver weg.
Ze droomt over de presentator. Hij zingt, speciaal voor haar, zwoel en langzaam, met veel lage tonen. Lila ademt dieper en dieper. Nu zakt ze helemaal weg.
Plotseling springt Snor van de bank en loopt naar de presentator. Ongegeneerd fleemt ze langs zijn benen. Teder aait hij over haar rug, fluistert iets en als hij daarna naar buiten loopt, wandelt ze met hem mee. 'Hé hé, dat is de bedoeling niet', roept Lila! 'Kom Snorrevrouwtje, kom... kom terug.'
Buiten gekomen ziet ze de twee heel in de verte. Met opgeheven staartje trippelt Snor naast de presentator. Samen verdwijnen ze achter de horizon. 'Hij heeft haar meegenomen! Nee', gilt Lila en schiet wakker.
Verstoord kijkt Snor op terwijl Lila rechtop gaat zitten. Behoedzaam zet ze het kleine ding op de vloer, stampvoet zo snel ze kan naar de radio en schopt 'm uit! 'Kom poes, kom maar, krijg je zoetemelk van het vrouwtje.'