DEVOTIE

Vertederd kijkt Lila naar de jongens voor het altaar. 'Wat prachtig', denkt ze, 'wat een hemelse stemmetjes nog.' Haar neefje staat midden vooraan. Dat is vanwege zijn stem en ook omdat hij klein is. De grotere jongens hebben zwaardere stemmen. Die staan achteraan.
Ze probeert hem tussen de andere stemmen uit te horen. Het lukt haar niet. 'Ach, straks is zijn solo', denkt ze en ontspant. Haar blik verplaatst zich. Bloemen ziet ze, veel bloemen en kaarsen, grote kaarsen. En een beeld van Maria met het kindje Jezus... 'Wat kijkt ze liefdevol', denkt Lila. Vol aandacht bestudeert ze de gezichtsuitdrukking. Er verschijnt een moederlijke glimlach op Lila's gezicht. Zelf merkt ze het niet maar haar neefje ziet het wel. Hij ziet hoe ze kijkt en zet zijn solo in. 'Voor Lila', denkt hij.
Plotseling hoort ze het: hij zingt! Haar neef. Zijn solo. Pas dan realiseert ze zich dat ze minutenlang gestaard moet hebben naar Maria. Lila vangt nog net zijn blik voordat hij weer naar de dirigent van het koor kijkt. Ze kijkt naar hem, naar haar neefje. En weer verandert haar blik...